Wady wymowy przyporządkowane są do terminu dyslalia, są to różnego rodzaju zaburzenia i wady artykulacyjne. Dyslalia polega na niemożności prawidłowego wymawiania dźwięków mowy. Dotyczy zaburzeń dźwiękowej strony języka (artykulacyjnej) objawiających się:
Wyróżnia się wiele wad wymowy. Mają one różnorodną etiologię. Ich przyczyną mogą być zaburzenia słuchu fonematycznego czyli różnicowania dźwięków mowy. Wady wymowy wiążą się także z niesprawnością narządów aparatu artykulacyjnego: warg, języka, żuchwy, podniebienia miękkiego. Jeśli chodzi o niesprawność warg najłatwiej wykonać zwieranie warg a najtrudniej ściąganie. Trudności w zaokrąglaniu ust, przyciąganiu ich świadczą o słabości mięśnia okrężnego warg. Pozycja warg nie jest najistotniejsza podczas wymowy samogłosek i dziecko mimo niesprawnych warg może je wymówić. Może natomiast zmieniać ich brzmienie, utrudnia wymowę spółgłosek wargowych, wargowo-zębowych , dziąsłowych. Od sprawności języka zależy wymowa wszystkich spółgłosek.
Podczas terapii wad wymowy stosuję różnorodne ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjny, słuch fonematyczny oraz ćwiczenia artykulacji głosek i ich opozycji. Do 5 r. ż. mowa i artykulacja powinna być w pełni wykształcona. Dziecko powinno prawidłowo budować zdania i wymawiać wszystkie głoski. Jeżeli mamy do czynienia z wadliwą artykulacją, a dziecko prawidłowo rozumie i buduje zdania to logopeda diagnozuje dyslalię. Wszystkie problemy z mową u dzieci wymagają konsultacji specjalisty-logopedy.